Jak dawać i odbierać pomoc – lekcje z książki “Sztuka pomagania”

Książki Które Uczą

Każdy z nas kiedyś komuś pomógł. Pożyczając długopis, mówiąc dobre słowo, czy towarzysząc w trudach życiowych. Ale o tym jak pomagać innym, by przyniosło to oczekiwany skutek raczej nas nie uczą. Zróbmy to więc na własną rękę dzięki książce “Sztuka pomagania”, której autorkami są Claudia Casanovas i Felisa Chalcoff.
Jest to książka dla osób:
Lubiących pomagać
Pracujących na co dzień z ludźmi
Coachów i trenerów
Konsultantów
I mówi przede wszystkim o:
Zrozumieniu położenia osoby wspomaganej
Odpowiednim podejściu do pomocy
Jak pomagać, by nie szkodzić sobie i innym
Błędach, których należy się wystrzegać
Listen to “KKU#8 – Jak dawać i przyjmować pomoc – lekcje z książki “Sztuka pomagania”” on Spreaker.
1. Motywacja do pomagania
Niesienie pomocy jest dla wielu czymś naturalnym.
Babcia prosi o zrobienie zakupów, to idziemy. Kolega z pracy prosi o pomoc w przeprowadzce, to pomagamy. Szef chciałby naszej pomocy w kolejnym projekcie, to się angażujemy.
I choć nie zawsze nasza decyzja jest przemyślana, to zawsze ma jakiś powód.
Powody mogą być skrajnie różne. Zależne jest to od sytuacji, celu, czy osób biorących w tym udział. Pomagając prywatnie i pomagając zawodowo natrafimy na skrajne i niejednoznaczne sytuacje, gdzie ta motywacja może być głęboko ukryta, to w większości przypadków powinniśmy być w stanie przypisać ją do któregoś z 5 podstawowych poziomów motywacji podanych przez autorki.
Na pierwszym poziomie motywacją jest potrzeba.
Jest to – dla przykładu – praca, której nie lubimy, choć faktycznie niesiemy w niej pomoc innym. Czy to pomagając szefowi z fakturami, czy zespołowi w dopięciu projektu na czas.
Motywuje nas potrzeba zarobienia pieniędzy, by się utrzymać, lub zdobycia nowych umiejętności potrzebnych w dalszej karierze.
Robimy coś, bo nie widzimy lepszej możliwości i jeśli tylko pojawi się na horyzoncie lepsza okazja, to zrezygnujemy bez zwłoki z aktualnej posady. Jeśli niesiemy przy okazji tego pomoc to tylko dlatego, że ktoś nas zobligował i nie ma to dla nas większego znaczenia.
Drugi poziom to prestiż, sława, zauważenie przez innych. Nie motywuje nas w pełni wypłata (chyba, że jest dla danej osoby wyznacznikiem prestiżu), a uznanie. Kiedy inni kierują na nas oczy. Władza i szacunek to główne pobudki i mogą prowadzić do pozerstwa.
Rozróżnienie pomiędzy poziomem 1 i 2 obrazuje idealnie piramida Maslowa. W naszym przypadku poziom pierwszy pokrywa się z dwoma pierwszymi obszarami piramidy, czyli potrzebami fizjologicznymi (jedzenie, wypoczynek) i bezpieczeństwa (stabilność, schronienie, wolność).
Poziom drugi wpisuje się w 2 kolejne obszary, czyli potrzebę przynależności do grup społecznych i potrzebę uznania, czy docenienia.
Pragnienie wyrażenia siebie reprezentuje poziom trzeci. Wynika już z miłości do tego co robimy, a nie co zyskujemy. Sama czynność niesienia pomocy i dzielenia się staje się przyjemnością. Jest to poziom przełomowy, gdzie korzyści z efektów traktujemy tylko jako dodatek do całości, a przez nasze działania wyrażamy siebie. Wtedy uznanie czy pieniądze są raczej wisienką na torcie.
Ten i kolejne poziomy to już sam szczyt wspomnianej wcześniej piramidy,